De meeste kinderen liggen na 35 weken zwangerschap met het hoofd naar beneden. Dit wordt een hoofdligging genoemd en dit is voor de baby de meest natuurlijke ligging om geboren te worden. Bij 3 tot 4 procent van de zwangerschappen is dit niet het geval en ligt het kind in een stuitligging. Hierbij liggen de billen naar beneden. Meestal is er geen duidelijke oorzaak voor een stuitligging, maar wel komt het vaker voor bij een meerlingzwangerschap, bij een placenta die voor de uitgang van de baarmoeder ligt en bij bepaalde afwijkingen aan de baarmoeder.
Met een liggingsecho kunnen de verloskundigen van Centrum voor Verloskunde ROOS zien of je kindje in een stuit ligt. Er zijn verschillende soorten stuitliggingen, zoals de volkomen stuitligging, onvolkomen stuitligging, half onvolkomen stuitligging en voetligging. Een stuitbevalling geeft meer kans op een keizersnee en op complicaties tijdens en na de bevalling. Lees meer over stuitliggingen in de folder van de beroepsorganisatie van verloskundigende (KNOV).
Ligt jouw kindje in een stuitligging, dan zijn er twee mogelijkheden: zo kun je allereerst afwachten of de baby spontaan draait naar een hoofdligging. Aan het einde van je zwangerschap wordt die kans echter steeds kleiner, omdat de hoeveelheid vruchtwater afneemt en je kindje minder makkelijk kan bewegen. De tweede optie is het uitwendig draaien van je kindje. Aan de buitenkant van je buik kan de verloskundige je kindje draaien van stuitligging naar hoofdligging. Lukt dit, dan kun je op een normale manier bevallen. Als je kiest voor een uitwendige versie, kunnen wij dit doen bij ROOS. Je hoeft hiervoor niet naar een andere praktijk.
